Polakom jednak w połowie 1940 r. nie jest do śmiechu. W Europie trwa ofensywa Niemiec hitlerowskich na Francję, a na okupowanych ziemiach polskich Polacy muszą przezwyciężać strach. Ich życie codzienne hitlerowcy zamienili w szkołę przetrwania: godzina policyjna, masowe łapanki i wywózki do obozów koncentracyjnych, kartki żywnościowe na przydział chleba, marmolady, ziemniaków i soli…
Niemniej realizatorzy zgodzili się premierę filmu przede wszystkim ze względu na polską publiczność, która szukała znamion normalności w trwającej wojnie zważywszy, że pozbawiono ją innych form życia kulturalnego, jak koncerty czy zawody sportowe.
Reżyser Mieczysław Krawicz w towarzystwie Iny Benity podczas Balu filmu polskiego, 27 stycznia 1939 r. Fot. z zasobu NAC
Aleksander Żabczyński na zdjęciu z okresu międzywojennego. Fot. z zasobu NAC
Komedia pomyłek
Scenarzyści: Jan Fethke, Napoleon Sądek i Ludwik Starski oparli fabułę na popularnej w dwudziestoleciu międzywojennym komedii pomyłek. Znany kanadyjski hokeista Jerzy Piątek (Aleksander Żabczyński) przyjeżdża do Polski, by znaleźć partnerkę dla swojego psa bedlington terriera. Fryzjer Dodek Czwartek (Adolf Dymsza) udaje się do prezesostwa Madeckich, by uczesać ich córkę Lili (Ina Benita). Omyłkowo Melchior Madecki, prezes Towarzystwa Przemysłowego „Metal” (Józef Orwid), bierze go za słynnego hokeistę i angażuje do swojej drużyny jako bramkarza. Natomiast prawdziwy hokeista Piątek, który chwilę później również zjawia się u państwa Madeckich, zostaje wzięty za fryzjera.
Cała rodzina wraz z „nowym zawodnikiem” jedzie do Zakopanego, gdzie ma się odbyć mecz drużyny prezesa Madeckiego z drużyną barona Dropsa, właściciela fabryki „Tekstyl” (Ludwik Sempoliński). Jeśli baron wygra zawody, otrzyma rękę pięknej Lili Madeckiej. Do Zakopanego jedzie również Jerzy Piątek. Tam zakochuje się w Lili Madeckiej, właścicielce suczki także rasy bedlington terrier. By być jak najbliżej Lili Madeckiej, Piątek wchodzi w komitywę z Dodkiem Czwartkiem i namawia go, aby nadal podawali się: on Piątek – za fryzjera, a Czwartek – za hokeistę. Aby tego było mało, to hotelowy detektyw Dżems ma wrażenie, że Piątek czyha na biżuterię Lili i dlatego ma go stale „na oku”.
Afisz z 1940 r. promujący film „Sportowiec mimo woli”, ze zbiorów Biblioteki Narodowej. Na plakacie Adolf Dymsza przedstawiony graficznie jako hokeista, oraz fotomontaż z Iną Benitą i Aleksandrem Żabczyńskim
Afisz z 1940 r. promujący film „Sportowiec mimo woli”, ze zbiorów Biblioteki Narodowej
Pieczątki Miejskich Zakładów Ogłoszeniowych umieszczone na afiszach z 1940 r. promujących film „Sportowiec mimo woli”, ze zbiorów Biblioteki Narodowej
Gdy w dzień mieczu Czwartek i Piątek chcą wyjaśnić całe nieporozumienie, Dżems aresztuje Piątka. Czwartek zaś staje na wysokości zadania i broni honoru drużyny i ręki Lili: drużyna Madeckiego wygrywa mecz, a Lili i Jerzy (a także ich pieski) mogą być razem.
* * *
Niewątpliwą zaletą filmu jest znakomite aktorstwo w wykonaniu plejady międzywojennych gwiazd. W obsadzie filmu znaleźli się: Adolf Dymsza, amant Aleksander Żabczyński oraz piękna Ina Benita. Za kamerą stanął Mieczysław Krawicz, jeden z najbardziej kasowych twórców dwudziestolecia międzywojennego, słowa piosenek napisał Ludwik Starski, muzykę do nich skomponował Henryk Wars, a utwory, takie jak: „Przyjdzie dzień, taki dzień”, czy „Na cześć młodości” przeszły do historii polskiej piosenki.
Afisz promujący pokaz filmu „Sportowiec mimo woli” w 1945 r., ze zbiorów Biblioteki Narodowej
Więcej interesujących materiałów na profilu Archiwum IPN
