Idy wrześniowe
Polityczny upadek Gierka był błyskawiczny. We wrześniu 1980 r. stracił stanowisko I Sekretarza, rok później nie był już nawet członkiem PZPR. On sam przekonywał, że jego karierę zakończył partyjny spisek.
Czyn partyjny (albo społeczny)
Wśród wielu wzorców przeniesionych do powojennej Polski ze Związku Sowieckiego był też tzw. czyn społeczny (lub, w zależności od oficjalnego organizatora, np. czyn partyjny pod egidą organizacji PZPR albo związków zawodowych – wtedy była to „sztafeta czynów produkcyjnych”).
Petycyjna histeria
W styczniu 1979 r. biskup katowicki Herbert Bednorz wystosował list do I sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka. W imieniu swoich diecezjan prosił o zgodę na możliwość zorganizowania w ramach zapowiadanej na lato pielgrzymki Jana Pawła II do Ojczyzny spotkania z papieżem w Piekarach Śląskich.
W poszukiwaniu lepszego życia. Katowickie w PRL – obszar migracji
„Niecka przemysłowa”, która rozciągała się od Dąbrowy Górniczej po Gliwice, stanowiła tuż po wojnie obszar największej koncentracji produkcji przemysłowej. Komunistyczna władza wciąż ją rozbudowywała, co pociągało za sobą niedobór rąk do pracy, potęgowany kolejnymi falami emigracji do Niemiec.
Mściwe oblicze „Ojca Narodu”, czyli mało znana twarz Edwarda Gierka
W Radomiu spośród 654 zatrzymanych tzw. sądowym trybem postępowania objęto 255 osób, czyli ok. 40 proc. ogółu, a jeśli uwzględnić także 212 ukaranych przez kolegium ds. wykroczeń, to okaże się, że przez tryby peerelowskiego „wymiaru sprawiedliwości” przewinęło się wówczas 80 proc. spośród nich.
Protektorzy i koledzy. Mieczysław F. Rakowski i KC PZPR (1958-1981)
Polityczną historię komunizmu w Polsce opisuje się na ogół na podstawie archiwaliów. Nie całą jednak historię Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej da się napisać bazując na dokumentach bezpieki z zasobu Instytutu Pamięci Narodowej czy partyjnych z zasobu archiwów państwowych.
Czerwiec 1976. Geneza, przebieg, konsekwencje
Robotniczy protest, określany symbolicznie jako Czerwiec 1976, to „polski miesiąc” cieszący się do tej pory stosunkowo najmniejszym zainteresowaniem badaczy. Znajduje to odzwierciedlenie zarówno w liczbie publikacji, jak i w tym, że z reguły skupiały się one na poszczególnych zagadnieniach i wątkach ówczesnego kryzysu lub umieszczały go w szerszym kontekście. Do tej pory, mimo upływu trzydziestu lat, nie powstało natomiast żadne całościowe opracowanie. Pisaniu niniejszej książki towarzyszył zamysł stworzenia takiej monografii.
nr 3/2010
W sklepach coraz częściej można spotkać wyroby nazwane jak na ironię „kiełbasa jak za Gierka”, „szynka jak za Gierka”. Upływ czasu zaciera widać wspomnienie kolejek, w których stało się przed pustym sklepem mięsnym w nadziei, że może coś „rzucą”. Postanowiliśmy więc przypomnieć, jak było naprawdę, kiedy Polską rządził „wielki przyjaciel KPZR i Związku Radzieckiego” (tak określał Edwarda Gierka Leonid Breżniew). Obok rozmowy i artykułów o latach siedemdziesiątych zamieściliśmy też studium źródłoznawcze o współpracy z organami Informacji Wojskowej innego komunistycznego dygnitarza – Wojciecha Jaruzelskiego (w świetle materiałów wschodnioniemieckiej Stasi).
Fot. NAC
