Nowicki, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, od lat trzydziestych XX w. z sukcesami realizował (często we współpracy z innymi architektami, m.in. przyszłą żoną Stanisławą Sandecką) swoje pierwsze projekty architektoniczne. W czasie wojny był zaangażowany w działalność AK, a także kontynuował działalność nauczycielską. W 1945 r. jako attaché kulturalny znalazł się w Stanach Zjednoczonych, gdzie zyskał uznanie przede wszystkim jako projektant hali widowiskowo-sportowej Paraboleum w Raleigh w Karolinie Północnej w Stanach Zjednoczonych. Uczestniczył w pracach zespołu projektującego gmach siedziby ONZ w Nowym Jorku. Tworzył też całościowy projekt architektoniczny stolicy indyjskiego stanu Pendżab - Czandigarh. Prace nad nim przerwała jego przedwczesna śmierć w katastrofie lotniczej nad Pustynia Libijską. Publikacja przypomina postać znakomitego architekta, który w swoich projektach nawiązywał do najwybitniejszych współczesnych mu twórców, m.in. Le Corbusiera i Franka Lloyda Wrighta, a jednocześnie dzięki nieprzeciętnemu talentowi zdołał stworzyć swój własny architektoniczny język.
