W listopadzie 1952 r. doszło do bezprecedensowego wydarzenia – jedną decyzją administracyjną władz usunięto z diecezji trzech biskupów. Oto bowiem Komisja Specjalna do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym uznała odczytania listu pasterskiego biskupa katowickiego w obronie nauki religii w szkołach za rozpowszechnianie fałszywych wiadomości. Odczytana 1 i 2 listopada 1952 r. w kościołach odezwa spotkała się z dużym oddźwiękiem wśród wiernych - zebrano wówczas 72 tys. podpisów rodziców domagających się przywrócenia nauki religii w szkołach. Władze oceniły całą akcję jako antypaństwową i domagały się od Prymasa wyciągnięcia konsekwencji wobec kurii katowickiej. Gdy to nie nastąpiło, na mocy dekretu Komisji Specjalnej biskupi otrzymali nakaz opuszczenia województwa katowickiego na okres pięciu lat za prowadzenie działalności godzącej w interesy Państwa Polskiego. 7 listopada 1952 r. w domu rekolekcyjnym kurii katowickiej w Kokoszycach, gdzie przebywał bp Adamski, zjawili się funkcjonariusz UB oraz oficer milicji, którzy odczytali mu orzeczenie Komisji. W tym samym dniu otrzymał je bp Juliusz Bieniek, który wyjechał do Warszawy, aby przedstawić prymasowi Wyszyńskiemu sytuację w diecezji katowickiej. Aresztowany przez UB w Katowicach bp. Herbert Bednorz również otrzymał orzeczenie Komisji – z datą 1 grudnia 1952 r.
O meandrach polityki antykościelnej władz w okresie stalinowskim na terenie województwa śląskiego/katowickiego można przeczytać w książce Adama Dziuroka o intrygującym tytule Kruchtoizacja.
