W 1946 r. Jerzy Giedroyc założył Instytut Literacki, jedną z najważniejszych oficyn polskiej emigracji. Książka przy okazji omawiania losów serii wydawniczej „Biblioteka »Kultury«” przedstawia dzieje Instytutu w latach 1946–1966 na tle wydarzeń w bloku wschodnim i na Zachodzie. Ukazuje politykę wydawniczą Giedroycia, odsłania relacje między nim a autorami, a także unaocznia sytuację pisarzy za „żelazną kurtyną”. Podsumowuje dorobek pierwszego dwudziestolecia oficyny i wskazuje na niespotykaną w następnych latach różnorodność oferty wydawniczej.
SPIS TREŚCI
Wstęp
I. Geneza Instytutu Literackiego (do 1947 roku)
Z ziemi polskiej do włoskiej
Rzym
Dorobek Casa Editrice „Lettere”
II. Na rozdrożu (1948–1952)
Dom na Korneju
Wyjść z cienia wojny
W poszukiwaniu „trzeciego miejsca”
III. Czas przyszły (1953–1959)
Wbrew podziałom
W kręgu Kongresu Wolności Kultury
Dialog narodów
IV. Wolna Trybuna (1960–1966)
W stronę „zgody narodowej”
Wolny głos zniewolonego świata
Świadectwo prawdy
Zakończenie
Aneks
Przewodnik po autorach „Biblioteki Kultury” i współpracownikach Instytutu Literackiego w latach 1946–1966
Książki wydane w „Bibliotece Kultury” w latach 1953–1966
Summary
Wykaz skrótów
Bibliografia
Indeks osób
