Wówczas to kilkadziesiąt tysięcy partyzantów, wspieranych przez regularne jednostki Demokratycznej Republiki Wietnamu, uderzyło na wszystkie większe miasta Południa, by zniszczyć wojska sajgońskie i doprowadzić do wybuchu powstania. Stany Zjednoczone i wojska południowowietnamskie, dysponujące panowaniem w powietrzu, lepszym uzbrojeniem i przeważającą siłą ognia, odniosły wówczas poważny sukces militarny, lecz sytuacja Amerykanów w Indochinach nadal pozostawała trudna, ze względu na liczne popełnione wcześniej błędy i fatalną politykę informacyjną, która spowodowała, że w samych Stanach Zjednoczonych zaczął narastać opór przeciwko dalszemu prowadzeniu wojny.
Podczas prac nad książką szeroko wykorzystano dokumenty Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, dzięki którym możliwe okazało się m.in. uzupełnienie lub skorygowanie źródeł anglojęzycznych, a także przedstawienie, po raz pierwszy w sposób tak szczegółowy, sytuacji wewnętrznej DRW. Były to m.in. sprawozdania z attachatu wojskowego przy ambasadzie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w Hanoi, meldunki przedstawicieli przy międzynarodowej komisji w Indochinach mającej nadzorować wcielanie w życie postanowień układów genewskich z 1954 r. oraz specjalistyczne opracowania Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Poziom przedstawionych w tych dokumentach informacji i trafność stawianych diagnoz okazały się stosunkowo wysokie, a szczegółowe opisy uzbrojenia i taktyki działania wojsk amerykańskich były niezwykle cenne.
