Prymas nie tylko potrafił zabezpieczyć przetrwanie Kościoła, ale również w zasadniczy sposób przyczynił się do wzrostu jego społecznego autorytetu oraz wytworzenia postaw opozycyjnych wobec reżimu znajdującego się pod ścisłym nadzorem Związku Sowieckiego. Wbrew powszechnemu przekonaniu dla Prymasa zawsze priorytetem była posługa pasterska i rola nauczyciela narodu, a nie aktywność w sferze politycznej.
Zadaniem niniejszej teki jest ukazanie wieloaspektowej działalności Prymasa Tysiąclecia: w pierwszej kolejności jako duszpasterza, następnie jako męża stanu i „niekoronowanego króla Polski”. Tłem dla biografii bohatera jest historia Polski XX wieku, której był on nie tylko świadkiem, ale i czynnym uczestnikiem.
