Rzeczpospolita Polska i Stany Zjednoczone Ameryki są oddalone od siebie o wiele tysięcy kilometrów, położone na innych kontynentach, mają różne języki i kulturę. Łączy je jednak znamienna cecha – oba państwa cenią wolności i pokój. Właśnie dlatego narody polski oraz amerykański w minionym XX w. wspólnie, z bronią w ręku, w mundurach wojskowych walczyły o te bardzo ważne dla ludzi wartości.
Wojskowe tradycje polsko-amerykańskie sięgają XVIII w. W wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych w latach 1775–1783 po stronie amerykańskiej walczyli jako ochotnicy słynni i zasłużeni żołnierze – Tadeusz Kościuszko, współzałożyciel Akademii Wojskowej Stanów Zjednoczonych w West Point, oraz Kazimierz Pułaski, twórca amerykańskiej kawalerii. Obaj bili się także o niepodległość Polski, która utraciła ją pod koniec XVIII w. na skutek rozbiorów dokonanych przez Austrię, Prusy (Niemcy) oraz Rosję. Naród amerykański w XVIII w. wywalczył wolność, a naród polski ją stracił na 123 lata – i odzyskał w 1918 r
Najtragiczniejszy w historii świata był XX w., w którym doszło do wielu konfliktów zbrojnych, w tym do dwóch wojen światowych. W czasie I oraz II wojny światowej Polacy bili się o niepodległość Polski. Po stronie narodu polskiego stały Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych (United States Armed Forces). Wojsko Polskie w działaniach zbrojnych walczyło razem z armią amerykańską, a ponadto w jej szeregach służyli żołnierze polskiego pochodzenia. Po 1945 r., kiedy nastała „zimna wojna”, a Polska znalazła się w strefie wpływów Związku Sowieckiego, do armii amerykańskiej w wojnach w Korei i Wietnamie trafili żołnierze polskiego pochodzenia, którzy chcieli walczyć za wolność, pokój na świecie, a także o niepodległość Polski.
Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie wojskowych tradycji polsko-amerykańskich w XX w. Przez szeregi armii amerykańskiej w tym czasie przeszło wielu żołnierzy polskiego pochodzenia, a szlaki wojenne Wojska Polskiego oraz armii amerykańskiej się przecinały. Bohaterów walk o wolność dwóch narodów należy przypomnieć.
