Bliźnich, których matka Matylda przez całe swoje prawie stuletnie życie wspierała w nieszczęściu, których wychowywała do chrześcijańskiej odpowiedzialności, których ocaliła od śmierci, można wyliczać długo: niezamożne dziewczęta z polskiej diaspory w Petersburgu końca XIX w., później warszawskie sieroty i dzieci ulicy oraz uboga młodzież z prowincji imperium carów, żołnierze I wojny światowej, biedota miejska oraz chorzy. I wreszcie, po 1 września 1939 r. – każdy, kto zapukał do klasztornej furty lub trafił pod drzwi jednego z licznych domów pod niemiecką okupacją.
