Na polskim lecie od 77 lat odznacza się tragiczna rocznica. 1 sierpnia Polacy zatrzymują się, by choć chwilą refleksji wspomnieć Powstańców Warszawskich, którzy oddali życie, podejmując powstanie zbrojne przeciwko Niemcom. Nikt nie ma wątpliwości, że było to pokolenie pod każdym względem wyjątkowe. Tym bardziej dotkliwie odczuwamy jego stratę. Głos tych, którzy przeżyli do dziś, przekonuje nas, że nie mogli inaczej postąpić. Pamiętajmy, że było to pierwsze pokolenie Niepodległej, rozmiłowane w „wolnej Ojczyźnie”, spalające się dla niej. Wspominając walczących żołnierzy Powstania, pamiętajmy, że wielu z nich miało za sobą poważne doświadczenie bojowe, byli tacy, którzy przeżyli zarówno zwycięstwo sierpnia 1920 roku, jak i gorycz września 1939 roku. Wielu przez trudne lata okupacji uczestniczyło w akcjach bojowych Polskiego Państwa Podziemnego. Pozostali niezłomni i wierni. Powstańcy Warszawscy ginęli śmiercią żołnierza, doświadczając wszelkich okrucieństw wojny oraz samotności. A jednak to, co niezniszczalne, trwa – pozostali solą naszej ziemi. Niech żaden z nich nie zostanie zapomniany!
Cześć i chwała Bohaterom!
słowo wstępne ministra obrony narodowej
