17 września 1939 roku Armia Czerwona dokonała zbrojnej napaści na Polskę, łamiąc polsko-sowiecki pakt o nieagresji. Zrobiła to w momencie szczególnym, gdy trwał już nierówny bój, jaki polski żołnierz toczył z Niemcami. Uderzając na Polskę, Sowieci wbili nam nóż w plecy i ostatecznie przesądzili losy wojny obronnej i II Rzeczypospolitej. Po heroicznej walce z przytłaczającymi siłami wroga Rzeczpospolita znalazła się pod okupacją dwóch totalitarnych mocarstw, które wykorzystały swoją militarną potęgę do podboju naszego kraju w pierwszych tygodniach II wojny światowej. W istocie był to czwarty rozbiór Polski.
Ta smutna rocznica niesie za sobą istotne przesłanie – każdy kraj, szczególnie będący w tak specyficznym geopolitycznym położeniu jak Polska, musi być przygotowany na wszelkie możliwe scenariusze. Fundamentem bezpieczeństwa państwa jest silny krajowy przemysł obronny, który umożliwia posiadanie jak najszerszych suwerennych zdolności do własnej produkcji w sytuacji zagrożenia. W okresie międzywojennym zdolności te dopiero budowaliśmy, czego przykładem była Fabryka Broni w Radomiu czy zakłady w Stalowej Woli. Ówcześni inżynierowie udowodnili, że potrafią projektować sprzęt najwyższej klasy. Niestety zabrakło czasu, by na polach bitew w masowych ilościach pojawiły się takie rozwiązania jak karabin przeciwpancerny Ur, pistolet maszynowy Mors, czy samolot bombowy PZL-37B „Łoś”.
fragment zamieszczoengo w numerze
słowa okolicznościowego
prezesa Polskiej Grupy Zbrojeniowej
