Po odzyskaniu niepodległości bił się z Ukraińcami o Lwów, a następnie w wojnie z bolszewikami. Ojczyzna nagrodziła go Krzyżem Virtuti Militari i czterokrotnie Krzyżem Walecznych. Ukończył prawo, pracował w Instytucie Badania Najnowszej Historii Polski, przekształconego później w Instytut Józefa Piłsudskiego. Gdy w 1939 r. Warszawa stanęła do samotnej walki z Niemcami, trwał u boku prezydenta stolicy Stefana Starzyńskiego. Zamordowany przez komunistów w 1949 r. za bezkompromisową wierność niepodległej Polsce.
