W latach 1971-1981 pracował w Departamencie Nadzoru Sądowego w Ministerstwie Sprawiedliwości. Po powstaniu Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” sędzia Nizieński wraz z sędzią Adamem Strzemboszem i kilkoma innymi osobami założył w Ministerstwie Sprawiedliwości koło NSZZ „Solidarność”. Objął funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Zakładowej. Od 1981 r. uczestniczył w pracach Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych „Solidarności”, tj. zespołu ekspertów prawniczych ,,S”, którzy zajmowali się przygotowaniem reformy prawa w Polsce, opracowując kilkadziesiąt społecznych projektów ustaw. Po wprowadzeniu stanu wojennego grudniu 1981 r. zażądano od sędziego Bogusława Nizieńskiego podpisania „deklaracji lojalności”. Stanowczo odmówił, odrzucił także żądania wystąpienia ze struktur „Solidarności”. Z tego powodu został zawieszony w wykonywaniu funkcji, skierowany na przymusowy urlop (na okres jednego miesiąca), a następnie przeniesiony z Ministerstwa Sprawiedliwości do Wydziału Karno-Rewizyjnego Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. W stanie wojennym roznosił ulotki, kolportowane „Tygodnik Mazowsze” i bibułę, organizował zbiórki pieniędzy. W 1985 r. w proteście przeciw orzekaniu skandalicznych wyroków w procesach politycznych, a także w związku ze zmianami kadrowymi w warszawskim Sądzie Wojewódzkim (w wyniku weryfikacji kadr sędziowskich, dokonanej przez specjalnie powołaną w tym celu komisję, z SW usuwano m.in. członków ,,Solidarności”), Bogusław Nizieński - obok kilku innych osób zrzekł się stanowiska sędziego i porzucił pracę w SW w Warszawie. Przez pewien czas pozostawał bezrobotnym. Niebawem jednak znalazł pracę w „Unicum” spółdzielni pracy założonej przez byłych więźniów politycznych zwolnionych z internowania, którzy mieli spore problemy ze znalezieniem zatrudnienia. Został radcą prawnym; udzielał porad prawnych zagrożonym odpowiedzialnością karną działaczom opozycji. W 1987 r. sędzia Bogusław Nizieński wszedł w skład powołanego przez ks. Józefa Maja Komitetu Uczczenia Ofiar Stalinizmu.
Nagranie zrealizowane przez Ewę Tylus z redakcji „Biuletynu IPN” 13 grudnia 2019 r., w Narodowym Instytucie Kultury i Dziedzictwa Wsi w Warszawie podczas uroczystości wręczenia odznaczeń państwowych – Krzyży Wolności i Solidarności zasłużonym działaczom opozycji antykomunistycznej z lat 1956–1989:
