Proszę czekać,
trwa ładowanie strony...

nr 1 (29) 2017

2017

OD REDAKCJI: 

W drugiej połowie XX w. Kościół katolicki odgrywał ważną rolę w życiu wielu państw Europy Środkowo-Wschodniej, takich jak Polska, Litwa, Ukraina (jako Kościół greckokatolicki związany unią z Rzymem), Czechosłowacja, Węgry i Jugosławia. Niemniej wraz z ustanowieniem we wschodniej części Europy reżimów komunistycznych stanął w obliczu niespotykanego wcześniej zagrożenia. W polityce władz komunistycznych dominowało bowiem niechętne, a nawet wrogie nastawienie do religii jako takiej, a w konsekwencji także do Kościołów i związków wyznaniowych. Kościół katolicki był dla nich szczególnie groźnym przeciwnikiem jako instytucja kształtująca idealistyczny pogląd na świat, obdarzona autorytetem wśród licznych wiernych oraz podporządkowana zagranicznemu ośrodkowi politycznemu, czyli Watykanowi. Z tego względu, w polityce władz komunistycznych przeważało dążenie do odebrania Kościołowi katolickiemu wpływu na wiernych oraz usunięcia go z przestrzeni publicznej. Promowana przez komunistów laicyzacja zdeterminowała ich politykę wobec struktur kościelnych we wszystkich krajach, w których one funkcjonowały. Nie wyglądała ona jednak wszędzie tak samo, ponieważ zależała od różnorodnych czynników i okoliczności natury politycznej, społecznej i kulturowej.

[fragment broszury]

 

Publikacja nie jest przeznaczona do sprzedaży.

Pobierz