OD REDAKCJI:
Wywiad zagraniczny pozornie wydaje się wyjątkowo wdzięcznym obiektem badań historycznych jako jedyne w swoim rodzaju spektakularne połączenie tajnych spisków, wielkich pieniędzy, pięknych kobiet, męskiej przygody i egzotycznych podróży. Do podobnych skojarzeń odwołuje się choćby prezentacja służąca jako wabik zachęcający do odwiedzenia wystawy poświęconej służbom specjalnym w londyńskim Imperial War Museum. Prezentacja ta przywołuje – rzecz jasna – postać bohatera popkultury, komandora Jamesa Bonda. Nawet jeżeli brytyjscy muzealnicy zajmują się dalej rzeczywistą, a nie wyimaginowaną, działalnością służb wywiadowczych, to podobne wyobrażenia, kreowane nie tylko przez literaturę i film, lecz także przez wielu emerytowanych oficerów służb specjalnych, po dziś dzień rodzą duże problemy w percepcji wywiadu, również w kręgach akademickich. Słusznie zwraca na to uwagę Amy B. Zegart1. Sytuacji tej sprzyjała i nadal sprzyja relatywna niedostępność w miarę aktualnych, kompletnych i wiarygodnych materiałów źródłowych, odnoszących się do tej problematyki w większości krajów Europy i świata.
[fragment broszury]
