Systemy totalitarne mają zawsze księgi słów zakazanych. Terror obejmuje bowiem także swym zasięgiem zagłuszanie sumień. W PRL jednym z takich słów był „Katyń”. Cisza miała ukryć sprawców i przyczynić się do zapomnienia ofiar. Cisza miała także zasłonić pierwsze polsko-sowieckie przymierze „w imię kłamstwa”, zawarte nad grobami ofiar. Sowieci uwikłali Polaków w mit tej zbrodni. Na tyle skutecznie, że ciąży on do dziś zarówno w historii między narodami, jak i stanowi wielką zadrę w naszej polskiej historii. Zgoda na kłamstwo katyńskie stawała się często przepustką do kariery. Z tym większym szacunkiem będę przypominał o odwadze nielicznych, którzy szli pod prąd i byli świadkami prawdy w czasach, kiedy mogło to kosztować życie.
Tajemnice Katynia, Charkowa i Miednoje to wciąż historia nie do końca poznana. Na zawsze, nierozerwalnie związana z Wojskiem Polskim. To żołnierze Wojska Polskiego oraz inni przedstawiciele Państwa Polskiego zapłacili najwyższą cenę za to, że dobrze służyli Ojczyźnie.
W rocznicę tych tragicznych wydarzeń pragnę złożyć hołd wszystkim ofiarom zbrodni katyńskiej. Pragnę też prosić Państwa, by pamięć o nich nigdy nie zgasła. Dbajmy o to przede wszystkim w naszych domach, w naszych rodzinach – bo to w nich właśnie kształtuje się pojmowanie umiłowania Ojczyzny i szacunku do pokoleń, które złożyły życie służąc Niepodległej.
Pochylmy głowy w zadumie także nad ofiarami katastrofy smoleńskiej z 2010 roku. Nie da się bowiem już nigdy oddzielić ich śmierci od katyńskiej zagłady. Zginęli w drodze do Katynia. Zmierzali tam, by uczcić pamięć pomordowanych. By dać świadectwo. Także w naszym imieniu.
Cześć ich pamięci!
słowo wstępne ministra obrony narodowej
