Jan Zachwatowicz (1900–1983) był architektem, profesorem Politechniki Warszawskiej. W czasie II wojny światowej prowadził tajne zajęcia dla studentów architektury, działał w Delegaturze Rządu na Kraj, przygotowując służby konserwatorskie do pracy po wojnie. W latach 1945–1957 pełnił funkcję generalnego konserwatora zabytków, był m.in. autorem koncepcji odbudowy Starego Miasta i katedry św. Jana w Warszawie. Sam pomysł odbudowy był sprzeczny z powszechnie przyjętymi zasadami konserwatorskimi, lecz zdaniem Zachwatowicza – uzasadniony. „Nie mogąc zgodzić się na wydarcie nam pomników kultury, będziemy je rekonstruowali, będziemy je odbudowywali od fundamentów, aby przekazać pokoleniom, jeżeli nie autentyczną to przynajmniej dokładną formę tych pomników, żywą w naszej pamięci i dostępną w materiałach” tłumaczył.
