Na początku XX wieku, kiedy jeszcze nasz kraj pozostawał pod zaborami, literatura polska zyskiwała ogromną popularność na całym świecie. Przykładem tego jest powieść historyczna pt.: „Quo Vadis”, słynnego polskiego noblisty Henryka Sienkiewicza, przełożona na 57 języków, wydana w 70 krajach, przerabiana na spektakle teatralne, słuchowiska radiowe, a nawet na operę. Do tej pory ekranizowano ją:
Literatura, zwłaszcza w okresach zniewolenia, odgrywała wśród Polaków rolę czynnika podtrzymującego na duchu, spajającego wspólnotę i pozwalającego przetrwać narodowemu dziedzictwu. Wśród utworów wybitnych, powstawały też formy, których głównymi adresatami byli najmłodsi. Autorem słynnego „Katechizmu polskiego dziecka”, znanego także jako „Kto ty jesteś? Polak mały” jest:
Wielu polskich literatów angażowało się nie tylko w walkę o wolność, ale także w odbudowę państwa polskiego po 1918 r. W ten oto sposób jeden ze znanych polskich pisarzy zyskał nawet tytuł „Pana Prezydenta”, ponieważ stanął na czele tzw. Rzeczpospolitej Zakopiańskiej, która powstała tuż przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości. Był to:
Drugim Polakiem, który mógł poszczycić się literacką Nagrodą Nobla był Władysław Reymont. Otrzymał to wyróżnienie już w okresie II Rzeczypospolitej - w 1924 r. Jego najsłynniejsze dzieła to oczywiście powieści: „Chłopi” i „Ziemia obiecana”. Pisarz ten był także aktywny politycznie. Nie tylko zabierał głos w wielu ważnych sprawach, ale był też członkiem partii:
Wśród wielu przedwojennych literatów zafascynowanych postacią Józefa Piłsudskiego znajdują się tacy twórcy jak Bolesław Wieniawa-Długoszowski, czy Juliusz Kaden-Bandrowski. Jedna ze znanych poetek mogła poszczycić się nawet bliską i codzienną współpracą z Marszałkiem. Była to:
Karol Wojtyła - najsłynniejszy Polak, znany jako papież Jan Paweł II - w młodości planował karierę aktorską. Porzucił ją, kiedy poczuł powołanie do kapłaństwa. Nigdy jednak nie zerwał z twórczością literacką. Spod jego pióra wychodziły nie tylko ważne dla Kościoła dokumenty duszpasterskie i rozważania filozoficzne, ale także wiersze, poematy i dramaty. Które z poniższych dzieł, nie doczekało się dotąd filmowej adaptacji?
Miał 23 lata, gdy zginął od niemieckiej kuli w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego. Krzysztof Kamil Baczyński, bo o nim mowa, według opinii większości badaczy polskiej poezji, już wtedy tworzył utwory ponadprzeciętne, zdaniem wielu zapowiadające talent wybitny. W szeregach batalionu AK „Parasol” nosił pseudonim:
Tych dwóch twórców różni niemal wszystko. Styl pisarski, styl życia, poglądy polityczne i stosunek do komunistycznej władzy. Choć doświadczyli okrucieństwa różnych totalitaryzmów, to łączy ich podobna trauma, która przejawiała w postaci w tzw. literatury obozowej. Chodzi o:
Trzecim polskim laureatem literackiej Nagrody Nobla w 1980 r. został Czesław Miłosz. Autor „Doliny Issy” i „Zniewolonego umysłu” od 1951 r. tworzył na emigracji. Był także wykładowcą filologii słowiańskiej na amerykańskim uniwersytecie:
W latach 80-tych dyktatura Wojciecha Jaruzelskiego zepchnęła Solidarność do podziemia. Jednym z symboli sprzeciwu i kultury niezależnej od czerwonej władzy stało się wtedy słynne „Przesłanie Pana Cogito” Zbigniewa Herberta. W rzeczywistości ten utwór napisany w roku 1974 r. był: