„Szczecińskie Grudnie” to opowieść o czasie, który nie był wojną, a jednak przyniósł ofiary, strach i krzyk. O mieście, które paliło się i zamierało, aby jego mieszkańcy mogli godnie żyć. O zwyczajnych ludziach, którzy wychodzili z bezpiecznych domów, aby sprzeciwić się opresji, niesprawiedliwości i którzy stawali naprzeciw czołgom, walcząc o wolność.
Od uroczystości złożenia kwiatów i zapalenia zniczy na grobach ofiar rewolty grudniowej, które spoczywają na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie, rozpoczną się obchody 49. rocznicy Grudnia ’70. Jej początek zaplanowano na godz. 12:00 w poniedziałek, 16 grudnia 2019 r., przy Krzyżu Męczeństwa Narodu Polskiego, zwanym również Krzyżem Grudnia ’70.
Główne obchody rocznicowe odbędą się we wtorek, 17 grudnia 2019 r.
- Poprzedzi je msza św. w intencji ofiar, która odprawiona zostanie o godz. 10:00 w kościele pw. św. Stanisława Kostki przy pl. Matki Teresy z Kalkuty 5.
- O godz. 11:45, pod tablicą „Pamięci Poległych w Grudniu 1970 r.” przy bramie Stoczni Szczecińskiej, zostaną złożone kwiaty, a prezes Instytutu Pamięci Narodowej dr Jarosław Szarek przekaże odzież ofiar pacyfikacji manifestacji robotniczych z grudnia 1970 r. Zarządowi Regionu NSZZ „Solidarność” Pomorza Zachodniego.
- Spod stoczni uczestnicy obchodów wyruszą o godz. 13:00 w „Marszu Pamięci” na pl. Solidarności, gdzie przy pomniku „Anioł Wolności” zostaną złożone kwiaty i odegrany hymn „Szczeciński Grudzień” (początek uroczystości na pl. Solidarności o godz. 14:00).
Współorganizatorami obchodów 49. rocznicy Grudnia ’70 są: Zachodniopomorski Urząd Wojewódzki, Miasto Szczecin, Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Szczecinie, Zarząd Regionu NSZZ „Solidarność” Pomorza Zachodniego i Stowarzyszenie Społeczne „Grudzień ’70 – Styczeń ’71”.
Patronat Narodowy nad wydarzeniem w Stulecie Odzyskania Niepodległości objął Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda.
10 grudnia 1956 r. incydent z udziałem milicjantów doprowadził do kilkutysięcznego protestu przeciwko dławieniu wolności na Węgrzech i sowieckiej dominacji w Polsce. Jego apogeum było zdobycie sowieckiego konsulatu w Szczecinie. Procesy sądowe, wyroki więzienia i inne represje były karą dla tych, którzy odważyli się zaprotestować.
17 grudnia 1970 r. szczecinianie zaprotestowali przeciwko władzy, która wprowadzając tuż przed świętami podwyżki cen, po raz kolejny zadrwiła ze społeczeństwa. W nierównej walce na ulicach miasta zginęło 16 osób, kilkaset zostało rannych.
W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. władze wprowadziły stan wojenny. Strajk okupacyjny w Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego został spacyfikowany przez wojsko i ZOMO, a jego przywódcy zostali skazani przez sąd wojskowy na wysokie kary więzienia. Wielu działaczy związkowych i opozycyjnych internowano lub szykanowano.
